Belevenissen van een stadsmuis

Een collega vertelde me vandaag dat ze mijn blog had bekeken en aangenaam verrast was. Nu zag ze een kant van me die ze op kantoor nog niet had ontdekt. Nou is het wel zo dat ik er nog niet zo lang werk en zij nog korter, maar toch zet het je aan het denken. In de eerste plaats besefte ik dat ik wel erg lang niks heb geschreven (schaam!). Maar serieus, je gaat je wel afvragen hoeveel mensen echt van je weten. Voor je gevoel ben je altijd en overal dezelfde en verwacht je dat anderen dat ook zien. Maar in werkelijkheid zien mensen vaak maar een bepaalde kant van je en hebben geen weet van al het andere. Dat maakt ook dat ze op een bepaalde manier op je reageren. Hoe zou je zoiets kunnen doorbreken vraag ik me af. Mensen die je beter kennen, weten wel dat er meer is dan bijvoorbeeld je zakelijke kant en dat je ook gezellig of zorgzaam bent. Maar hoe zit het met al die mensen die je maar een beetje kennen? Collega's met wie je maar oppervlakkig contact hebt? Is het uberhaubt erg als